Nie do końca wiem co napisać, bo z jednej strony lubię filmy z pozytywnym przesłaniem, takie gdzie dobro zwycięża i ten film niby taki jest. Ale jest to film bardzo nierówny, momentami jest ciekawy, ale potrafi też zmęczyć. Męczące są zdjęcia, trochę jak z Komornika, brudne, uwydatniające brzydotę Śląska, nie przypadł mi do gustu występ pana Treli, taki trochę teatralny (to rzecz, która zaczyna mnie to irytować w polskim kinie).

Bardzo spodobał mi się występ Jacka Braciaka, chyba dlatego, że był wiarygodny, podobnie jak rola Michała Filipiaka czy Natalia Wdowina, trochę gorzej wypadł Antoni Pawlicki, ale ogólnie nie było źle.

Jeszcze mała uwaga na temat tekstu Bratosza Żurawieckiego w styczniowym numerze filmu ("Pęknięta guma", s. 50). O ile nie zgadzam się z tym panem dość często w ocenie poszczególnych filmów, to tym razem muszę przyznać rację - sceny łóżkowe w polskich filmach są nudne, krótkie, beznamiętne i w tej formie w ogóle zbędne.